Grote liefde

In de tuin heb ik 4 echte, grote liefdes.

Soms is die liefde niet wederzijds, zoals mijn liefde voor Salvia’s. Ik vind ze toch zo geweldig mooi, er bestaan enorm veel soorten en rassen, de één nog mooier en leuker dan de ander. Ik zou ze allemaal wel in mijn tuin willen hebben

Maar Salvia houdt niet van mij. Salvia houdt van arme, droge, zanderige grond en dat kan ik haar niet bieden. De meeste soorten willen gewoon niet gelukkig bij mij worden, gaan uiteindelijk dood door natte en / of bevroren voeten in de vette klei in de winter.

Maar deze heb ik al een paar jaar:

Daar moet ik dan wel bij zeggen dat ze in een verhoogde bak staat, in een geschikter grondmengsel dan in onze volle grond. Het is een Salvia microphylla. Er bestaan trouwens nog 2 species die heel veel op de microphylla lijken; de x jamensis en de greggii. Ik ben geen bioloog, geen idee wat het verschil is tussen deze 3 species (die in mijn hobby-ogen heel veel op elkaar lijken). In mijn ervaring heb ik het idee dat de Salvia greggii wel echt iets minder winterhard lijkt, de planten blijven ook wat kleiner en ook de bloempjes zijn wat kleiner. Tegenwoordig zie je ook veel kruisingen (tussen microphylla en x jamensis?) die op naam wordt verkocht.

Zoals deze:

Salvia Dancing Dolls. Leuke naam trouwens. Geen idee of ze een microphylla of een x jamensis is of iets er tussenin, maar ik vind haar erg mooi!)

Als ik iemand ooit een Salvia aan zou raden, dan zou het een Salvia microphylla (of dus x jamensis of een kruising) zijn. Want een Salvia microphylla heeft alles wat een mens (nou ja, een mens zoals ik dan) wil. Een opsomming:

• bloeit extreem lang, afhankelijk van het weer van ongeveer mei tot ver in de herfst
• de bloemen zijn klein maar mooi gevormd, vaak fel van kleur (in vooral witte, roze, rode en paarse tinten), en met zo’n mooie landingsbaan waar hommels en bijen zich op kunnen richten.
• Als je goed kijkt zie je dat boven die landingsbaan er nog een handig dakje met een toefje ‘haartjes’ is, zo nemen bijen en hommels het stuifmeel op hun rug weer mee om andere bloemen te bestuiven. Ze is dus niet alleen heel mooi, maar ook heel slim, ook wel een vereiste voor een grote liefde natuurlijk
• ze lokt dus veel hommels en bijen en andere vrolijke bestuivers, het is een gezoem van jewelste rond de planten in de zomermaanden
• ze ruikt heel lekker, en daar herken je de echte liefde aan, want geur is voor iedereen persoonlijk. En sommige Salvia’s kunnen inderdaad wel eens wat zwaar en weeïg geuren, maar dat geldt niet voor deze Salvia’s; ze geuren heel fruitig, bijna iets van tropisch fruit maar ook fris kruidig
• ze is eetbaar, zowel bloem als blad, lekker in thee of marinades, de bloempjes mooi en lekker in een salade

Geen idee of ik nog iets ben vergeten, maar ik vind dit echt voldoende voor levenslange liefde. Je moet wel een beetje je best voor haar doen, ze houdt dus niet van vette klei, is niet enorm winterhard. Maar zo mooi en leuk en lekker dat ik altijd erg mijn best doe om het haar zo goed mogelijk naar haar zin te maken. In een pot, verhoogde bak, of gewoon een groot gat in de grond maken en dat opvullen met een mengsel van Pokon Compost, zand en Pokon Potgrond.

Heeft ze helemaal geen nadelen? Nou, als ik heel eerlijk ben kan ze in de nazomer wel wat slordig worden. Dat komt doordat ze zoveel bloemen heeft gegeven dat de bovenste delen van takken kaal worden en over gaan hangen. Maar die mag je gewoon een stuk terug knippen, een paar weken later maakt ze van het einde van zo’n afgeknipte tak weer nieuwe bloeiende takken. Ik knip vanaf eind juli elke week 1 of 2 takken terug, dan ziet ze er niet zo ‘teruggeknipt’ uit maar blijft een volle plant, en tegelijkertijd maakt ze ook weer nieuwe en frisse takken en bloemen.

Nadeel 2 is dat ze dus inderdaad in een erg natte en koude winter dood kan gaan. Maar dan heb je er al heel lang plezier van gehad. En heb je ook wat zaden geoogst. Als je de zaden in het vroege voorjaar bij kamertemperatuur zaait kiemen ze binnen 1 tot 2 weken. En als je de zaailingen dan weer oppot of in een verhoogde bak zet in april, dan bloeit ze weer gewoon vanaf mei-juni.

Ze stekt trouwens ook heel gemakkelijk, niet bloeiende en nog niet verhoute takjes knip je tot onder een blad af, verwijder de onderste blaadjes en pot haar op in potgrond die je hebt verluchtigd door er bijvoorbeeld wat Pokon Perliet, Pokon Vermiculiet of grof brekerzand door te mengen. Zet de potjes met stekjes in de schaduw en houd goed vochtig tot je ziet dat er worteltjes onderuit de pot verschijnen. Dan mag je haar gaan verpotten of uitplanten.

Dus mocht je bij familie of vrienden eens een mooi ras zien, of heb je zelf een mooie, deel ze met iedereen die haar ook wil hebben!

Als je er maar één zou mogen kiezen, kies dan deze:

Tot zover mijn pleidooi om vooral met z’n allen Salvia microphylla’s te gaan sparen.

En dan tot slot: In de allereerste zin van dit blogje schreef ik dat ik 4 grote liefdes in de tuin heb, de andere drie zijn tomaten, Capsicums (paprika’s en pepers) en eenjarige bloemen. Wellicht leuk voor de komende blogjes. (en ik heb ook nog wel een kleine 100 andere liefdes in de tuin hoor (boontjes, kruiden, eetbare bloemen, planten in potten, aardbeien, tropische planten, oh ja, en fruit natuurlijk, en zelf zaaien en stekken, en bijzonder geurende planten, ouderwetse groenten, koken niet te vergeten, en inmaken uiteraard, donkerbladige en bontbladige planten, groenten in afwijkende kleurtjes, desserts met fruit, nou ja, zo kan ik dus nog wel even doorgaan :-)

De laatste foto laat de eerste oogst tomaten van 2016zien. Ook heel belangrijk (voor mij dan, want ik ben weer enorm blij met alle vormen en kleuren en smaken).

Vanavond eten we soep!

Groetjes,

Diana