Alles wat je moet weten over Multiflora tomaten

Ik teel al bijna 30 jaar tomaten; in het begin kocht ik geënte tomatenplanten, maar een paar jaar later begon ik zelf zaadvaste rassen te zaaien. Uiteindelijk werden dat zoveel mogelijk bijzondere rassen in verschillende kleuren, vormen en groottes. Ergens rond het jaar 2000 maakte ik voor het eerst kennis met een Multiflora tomaat.

Voor alle duidelijkheid: een Multiflora tomaat is een ‘gewone’ tomaat, ze heeft alleen de eigenschap om trossen met enorme hoeveelheden bloempjes te maken. Om die reden worden deze tomaten in boeken en vooral op internet in deze Multiflora-groep ingedeeld.

Multiflora, wat is dat eigenlijk?

Multiflora betekent niets anders dan multi = veel en flora = bloemen, dus ‘veel bloemen’. Ik heb geprobeerd uit te zoeken wat het verschil is met andere tomaten, maar in het Nederlands vind ik geen informatie en de informatie in het Engels is zo ingewikkeld dat ik er niet veel van begrijp. Mocht je er meer over willen weten/zoeken, google dan eens op ‘Tomatoes compound inflorescence’. En mocht je meer botanische kennis hebben, dan hoor ik het heel graag!

Het is in ieder geval duidelijk en belangrijk dat er bij de vorming van de bloemtrossen van Multiflora-rassen telkens nieuwe vertakkingen plaatsvinden, en elke vertakking levert weer nieuwe bloempjes op. De tomaten Ildi en Blondköpfchen zijn 2 rassen waarvan beschrijvingen zijn gevonden uit het jaar 1940-1942, het zijn dus zeker niet altijd nieuwe rassen.

Solanum tomaten

De tomaat zoals wij die kennen heet Solanum lycopersicum. Een synoniem is: Lycopersicon esculentum (en esculentum betekent ‘eetbaar’, voor zover ik weet). Er zijn echter veel Solanumsoorten en één ervan is de Solanum pimpinellifolium (ze wordt op internet ongeveer even vaak Lycopersicon pimpinellifolium genoemd). Dit is een wild tomaatje, ze wordt ook wel bestomaatje genoemd. En deze soort lijkt voor een deel aan de basis te staan van de ontwikkeling van de Multiflora-tomaten. Zelf heb ik wel eens soorten geteeld als Solanum aurantiacum en Solanum spontaneum, die ook smaakten als (bes)tomaatjes en beide geel waren. Ik weet niet of die er ook mogelijk iets mee te maken kunnen hebben. Hoe dan ook is een Multiflora-tomaat geen soort maar een groep tomatenrassen met dezelfde eigenschap die voor enorme bloemtrossen zorgt. En ze hebben schijnbaar iets van wilde tomaatjes in hun DNA.

Grote trossen

Genoeg ingewikkelde termen nu, want uiteindelijk gaat het om het verschil in groeien en bloeien, de opbrengst en de verzorging. De Multiflora-tomaten maken dus enorme trossen, soms wel meer dan 300 bloempjes per tros. Niet elk bloempje kan een tomaatje worden, daar is simpelweg niet genoeg kracht en ruimte voor. Dat neemt niet weg dat ze wel makkelijk meer dan 100 of 200 tomaatjes per tros kunnen maken en dat zorgt voor een zeer grote opbrengst.

Om te zorgen dat die tomaatjes ook allemaal kunnen groeien en rijpen is het in de buitenteelt handig om de Multiflora-tomaat (het zijn vooralsnog altijd stamtomaten) boven de derde tros te toppen. Buiten is het seizoen te kort om alle tomaatjes te laten groeien en rijpen. Door de plant op een hoogte van ongeveer 140-150 centimeter te toppen zorg je ervoor dat alle energie naar de vorming, groei en rijping van de tomaatjes gaat en niet verloren gaat aan de groei en bloei van nieuwe trossen die toch niet meer op tijd zullen zijn. Onder glas kunnen de trossen tomaatjes wel tot op een hoogte van ruim 2 meter rijpen.

Er is nog een ander aandachtspunt en dat geldt dan wel voor zowel de buitenteelt als kasteelt: doordat de trossen zo breed zijn nemen ze meer ruimte in, een wat ruimere plantafstand is daarom handig. Ga voor 70 centimeter in plaats van 60.

Eigenschappen van de Multiflora

Alle Multiflora-rassen die ik zelf tot nu toe teelde waren vroege rassen, zeker ook vroeg genoeg voor de buitenteelt. Ook dat verraadt dat er iets van een wild tomaatje in haar schuilt. Een andere eigenschap is dat de tomaatjes heel onregelmatig rijpen, er kunnen in de onderste tros nog jonge tomaatjes groeien terwijl er in de 2^e of 3^e tros al tomaten rijpen en andersom.

Diana’s tip

Nog één tip: de onderste tros kan zo zwaar zijn dat die op de grond hangt, met daardoor kans op het schimmelen van vruchten. Het is handig om onder de plant wat stro te draperen zodat de tomaatjes droog blijven. Of zet een krukje (of emmer ondersteboven) naast de plant zodat die onderste tros op een ondergrond kan rusten.

Ik heb een aantal voorbeelden van Multiflora-rassen voor je op een rijtje gezet. Dit zijn ze:

• Anna’s Multiflora
• Barry’s Crazy Cherry
• Blondköpfchen
• Britain’s Breakfast
• Centiflor
• Clementine
• Ildi
• Millefleur
• Mirabelle
• Reverend Michael Keyes
• Riesentraube
• Rose Quartz

Nieuwe rassen

Er worden elk jaar ook nog grote hoeveelheden nieuwe tomatenrassen gekweekt. Niet schrikken, maar er is een website die ruim 16.000 rassen beschrijft.

Het is voor de telers van tomatenzaden natuurlijk heel interessant om uit deze tomaten weer nieuwe rassen te ontwikkelen, denk bijvoorbeeld aan de Barry’s Crazy Cherry die nog niet zo lang geleden door Wild Boar Farms is ontwikkeld en door de gele Centiflor die nu ook in rood, oranje en paarsbruin te koop is. Voor grotere tomaten lijkt dit moeilijk en dat zal ongetwijfeld te maken hebben met het gewicht van die tomaten. Een tros kan blijkbaar nog wel 200 cherrytomaatjes dragen, maar de kans dat 200 grotere tomaten ook in zo’n grote tros kunnen groeien zonder af te breken/scheuren is natuurlijk vrij klein. Toch zie je al wel wat rassen waarbij de grote bloemtrossen toch wat grotere tomaten geven. Twee voorbeelden daarvan zijn Fireworks en Tarasenko Hybrid #2, die je op de foto hierboven ziet. Het is wachten op de eerste Multiflora-struiktomaat, of een blauw Multiflora-ras… Wie weet wat de toekomst brengt!

Moestuingroetjes,

Diana

P.s. Bij het zien van de foto’s kun je bedenken dat de tomaatjes voorzichtig moeten worden geplukt, omdat ze zo dicht op elkaar hangen beschadig je gemakkelijk rijpe of onrijpe tomaatjes.

Lees ook: Weeuwenteelt: wat is dat?